Voortaan volgen we maandelijks studenten Radicale Vernieuwing Waarde-vol Onderwijs® (RVWO) tijdens hun ‘studentreis’. Eén van hen is Soufyan Bouharat (25), die in opleiding is tot verpleegkundige (niveau 4). Wat is hem vooral bijgebleven de afgelopen maand? “Het is nog wennen op mijn nieuwe werkplek.”

“Voorheen heb ik onder meer in de horeca gewerkt en bij de klantenservice van de technische dienst van een internetprovider. Maar in 2018 verhuisde ik en moest ik op zoek naar een nieuwe baan. Mijn moeder werkt in de ouderenzorg en adviseerde om ook in de zorg te solliciteren. Dat heb ik gedaan en inmiddels volg ik al ruim een jaar met veel plezier de praktijk-leerroute RVWO én werk ik bij zorgorganisatie ActiVite, op de Ommedijk. Het eerste jaar heb ik me ingezet voor mensen met een somatische aandoening. Het past bij mijn persoonlijkheid om mij in te spannen voor het welzijn en de gezondheid van al die lieve bewoners. Dan krijg je ook veel terug: ik merk dat de bewoners en hun naasten mij zeer waarderen. Ook kan ik goed opschieten met mijn collega’s. 

Waken over het welzijn

Twee weken terug ben ik gestart op een wooneenheid voor mensen met dementie. Daar ben ik goed ontvangen door mijn nieuwe collega’s, alhoewel ik nog wel moet wennen. Op mijn vorige werkplek hadden alle bewoners een eigen appartement. Dat heeft voordelen, maar ik heb ook wel gezien dat vereenzaming daar soms op de loer ligt. Waar ik nu werk, delen de bewoners samen een woning. Dan is de interactie heel anders. Het maakt wel dat ik iedereen aandacht kan geven en beter kan ‘waken over het welzijn’. Dat blijkt ook nodig, want de meeste bewoners zijn erg gedesoriënteerd. Ze vragen steeds opnieuw waar ze zijn, dat blijft toch wel schokkend. Ik ervaar nu dat ik heel anders moet communiceren. Niet vooral via taal, maar bijvoorbeeld met gebaren, gezichtsuitdrukkingen, lichamelijk contact. Het is belangrijk om deze mensen een veilig gevoel te geven. Hoewel dat me vrij natuurlijk afgaat, is het toch een uitdaging om het echt goed te doen. Ik vind het ook best spannend om voor het eerst zelfstandig op een woning te staan, want ik ken de bewoners nog niet zo goed.

Overigens zijn er afgelopen weken ook genoeg momenten van waardevolle en leuke interacties geweest. Zoals toen ik mij voorstelde en de bewoners mijn naam niet konden uitspreken. ‘Soepie’ maakten ze ervan, en Sop. Of ‘Snoepie’. Daar heb ik wel om moeten lachen!

Nieuwe kennis en vaardigheden

Ook op school zijn er nieuwe uitdagingen. De ADL – Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen – heb ik inmiddels wel onder de knie. Stap voor stap krijg ik nu meer verpleegkundige kennis en vaardigheden aangereikt. Zo hebben we recent geoefend met injecteren en kregen we les over medicatie. Thuis ligt mijn pathologieboek steeds open; ik ben veel aan het studeren. Dat kost me geen moeite, want ik vind de stof interessant. Ook vind ik het boeiend om meer te leren over gedrag.

Niet te stoppen

Inmiddels ben ik er wel achter gekomen dat mijn karakter goed past bij dit beroep. Ik ben zorgzaam, een familiemens en ik help heel graag anderen. Ook probeer ik me altijd open, enthousiast en positief op te stellen. Dat zijn eigenschappen die maken dat de zorg me goed ligt, weet ik nu. Ik ben dan ook enorm gemotiveerd om me nog verder te ontwikkelen. Ik ben niet te stoppen!”

Tekst: Femke van den Berg (Bureau Bisontekst). Foto geïnterviewde: Soufyan Bouharat.