CORINE VAN MARSBERGEN DEED HET LEERWERKTRAJECT RVWO TOT VERPLEEGKUNDIGE NIVEAU 4

“Ik heb jaren gedacht dat ik niet zo goed kon leren. Dat is ook de reden dat ik nooit eerder een opleiding durfde te doen, ook al werd ik daar wel voor gevraagd.” Aan het woord is Corine van Marsbergen, vers afgestudeerd verpleegkundige, niveau 4. “Toen ik hoorde van het concept van RVWO trok dat me over de streep. Want wat blijkt: ik ben niet goed in stampwerk reproduceren, maar leren in de praktijk, over een onderwerp dat me interesseert, is wél helemaal mijn ding!”

Corine is ontzettend trots dat ze deze mijlpaal gehaald heeft. “Doordat de opleiding ontwikkelingsgericht is, paste deze mij als een jas. Doordat de druk weg was om te presteren op papier, ging ook het leren eigenlijk heel goed. Er worden ook nieuwe leermethodes gebruikt tijdens de lessen. Zo leerden wij bijvoorbeeld over een ziektebeeld door er een presentatie over te geven aan een andere klas! Zo’n uitdaging zorgt ervoor dat je wel zorgt dat je weet waarover je praat!”

“Ook in de praktijk, met een concrete situatie voorhanden, leerde ik razendsnel. In de opleiding werd een groot beroep gedaan op onze eigen verantwoordelijkheid. We moesten zelf op basis van het kwalificatiedossier leervragen bedenken en zo onze eigen leerweg uitstippelen. Bij mij ging dat goed, maar ik zag om me heen wel studiegenoten die dat heel lastig vonden. Waar ik ervoer dat ik vrij werd gelaten, hadden zij meer behoefte aan sturing, iemand die hun precies vertelde wat ze moesten doen. Maar voor mij werkt dat juist niet.”

“Wat ik fijn vind aan de opleiding, is dat er aandacht is voor de hele mens. Ik herinner me een les met een theaterstuk dat hierop inging: waar gaat het nu werkelijk om bij kwaliteitszorg?”

“Ons vak is mooi, maar het gaat wat mij betreft niet in eerste instantie om de verpleegkundige handelingen, de zogenoemde ‘trucjes’. Natuurlijk is het leuk om een infuus te zetten of om sondevoeding te geven, maar dat is niet de kern. Als je binnenkomt bij iemand moet je volgens mij niet je trucje in je hoofd hebben, maar de hele persoon zien die je voor je hebt. Hoe komen mensen de dag door, wat hebben ze vroeger gedaan? Hebben we het over die meneer met die CVA of die mevrouw met Parkinson, of over die meneer die zo goed kan zingen en vroeger boer was en die mevrouw die zo mooi kan breien?” 

“Ik werk nu weer met mensen met dementie en daar is dat misschien nog belangrijker: zij hebben zelf geen idee van hun ziektebeeld, maar willen zich simpelweg geliefd voelen, gezien worden en gekend zijn. Op deze manier wil ik niet per se succesvol zijn, maar vooral van betekenis zijn.”

“Ik heb zelf ervaren dat je gedurende de opleiding heel erg losgelaten wordt, dat je zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor je groei. Het kwalificatiedossier heeft mij veel geholpen. Ik heb de stukjes uit elkaar getrokken en de leervragen en leerdoelen (bijna) iedere dag meegenomen naar mijn werkplek. Dat is ook mijn tip voor andere studenten: zet je leervragen gericht in. Laat je rooster daarbij meespreken: als je weet dat een katheter verwisseld moet worden, zorg dat je erbij bent en leer van die ervaring.”

Kies elke dag een leervraag, dat verplicht jezelf tot nadenken. En vraag veel om feedback! Het is zo zonde als je het niet doet, want je leert er enorm veel van. Wees niet bang om fouten te maken, transparant zijn is een mooie eigenschap van een verpleegkundige en het geeft de meeste ruimte om te groeien.”

“Het beste leerdoel is uiteindelijk niet je diploma halen, maar een goede verpleegkundige worden!”

Tekst: Leontine van Dijk-Siezenga, ActiVite.