Ethisch dilemma rond veiligheid

Als ergotherapeut worstel ik met het dilemma motiverende gespreksvoering versus eigen regie. Ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken. 

Er ligt momenteel een vrouw in het ziekenhuis omdat ze gevallen is. Een maand geleden had ik een intake bij haar thuis omdat de huisarts haar valgevaarlijk vond. Ik wilde een valpreventie-analyse doen en adviezen geven. Ze vond het allemaal niet nodig en ik heb de behandeling niet in gang gezet. 

Achteraf gezien ging het dus mis bij het motiverende gesprek, en gaf ik teveel ruimte voor eigen keuze. Of niet?
Hoe ver kan je gaan bij motiverende gespreksvoering. Overtuigen heeft geen zin, maar volgens de theorie moeten we cliënten verleiden om akkoord te gaan. 'Voor hun eigen bestwil'

 Wanneer ga je voorbij aan de wens van de cliënt? En mag ik van deze ervaring leren dat ik volgende keer volhardender moet zijn?