In de rubriek ‘studentreis’ kijken studenten Radicale Vernieuwing Waarde-vol Onderwijs® (RVWO) terug op de voorliggende maand. Wat is hen vooral bijgebleven?

Soufyan Bouharat (25), in opleiding is tot verpleegkundige (niveau 4), begon onlangs op een wooneenheid voor mensen met dementie. Dat leidde tot verschillende nieuwe leervragen.

“Mijn eerste leervraag gaat over medicatie. Het valt mij op, dat de meeste cliënten van deze wooneenheid veel medicijnen krijgen.  Waarom? Bij welke ziektes of symptomen worden welke medicijnen gegeven? Wat doen deze medicijnen, wat is het effect ervan? En wanneer geef je welke medicatie? Om hierover meer te weten te komen, heb ik eerst informatie gezocht in de medicijnmap van de woonunit, waarin korte uitleg van de apotheek staat. Ook heb ik navraag gedaan bij collega’s en heb ik informatie gezocht op internet. Stap voor stap kom ik zo meer te weten, al is mijn leervraag nog lang niet beantwoord. Mijn onderzoek gaat dus nog wel een tijdje verder!

ABBA
Mijn tweede leervraag ging over een individuele cliënt, een meneer die vaak erg onrustig is en dan bijvoorbeeld op tafel gaat slaan. Door zijn dossier goed te lezen en met hem in gesprek te gaan over zijn wensen, kwam ik erachter dat hij veel van muziek houdt. Vooral van ABBA. Daarom heb ik zijn zoon gemaild met de vraag om YouTube op de iPad van meneer te zetten, zodat hij op zijn eigen kamer kan genieten van zijn favoriete muziek. Dat helpt goed. Als meneer nu een keer onrustig is, zet hij ABBA op en zingt en danst hij mee in zijn kamer!

Smetplekken en onbegrepen gedrag
Een derde leervraag ging over smetplekken: hoe ontstaan ze, wat kun je ertegen doen? En een vierde over onbegrepen gedrag: Hoe ga je ermee om als cliënten moeilijk verstaanbaar gedrag vertonen? Hoe kan ik handelen in zo’n situatie? Om een antwoord op deze leervragen te krijgen, zoek ik informatie, vooral op internet, en ga ik in gesprek met collega’s. Zo kom ik langzamerhand steeds meer te weten. En dat roept dan vaak als vanzelf weer een volgende leervraag op!

Langer blijven
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik drie maanden op deze wooneenheid zou blijven, maar op mijn verzoek wordt dat een jaar. Ik heb het hier hartstikke naar mijn zin; vooral van de familie-achtige sfeer geniet ik erg. Ik wil graag harmonie creëren voor de mensen die op de eenheid wonen. Maar vooral heb ik het gevoel dat ik nog heel veel kan en wil leren over mensen met verschillende verschijningsvormen van dementie!”

Hakima Maskoul (40, student Verzorgende In Opleiding/Medewerker Maatschappelijke Zorg) maakte zowel mooie als moeilijke momenten mee in november.

“In het najaar van 2018 ben ik gestart met de praktijk-leerroute RVWO. Eerst werkte ik een jaar op Vlietstede, een locatie van DSV|verzorgd leven, waar ik mij inzette voor mensen met lichamelijke aandoeningen. In het najaar van 2019 ben ik overgestapt naar De Narcis, een unit op locatie Rustoord, voor mensen met dementie. Met de bewoners had ik al snel een klik. Ik wil heel graag dat zij het goed hebben en daar zet ik me volop voor in. Ik leer steeds beter hoe ik op een goede manier met hen kan omgaan, ook als zij moeilijk verstaanbaar gedrag vertonen. Een voorbeeld: laatst had een mevrouw een rolstoel van een andere bewoner gepakt, waarmee ze rondjes aan het rijden was. Zij wilde deze absoluut niet teruggegeven. Toen heb ik een arm om haar heengeslagen en ben met haar gaan praten. Zo kon ik haar afleiden en vergat ze de rolstoel helemaal. Een collega heeft die toen weer naar de eigenaar gebracht.

Leervragen over samenwerken
Toch waren er de afgelopen weken ook moeilijke momenten. Niet zozeer vanwege de bewoners, maar doordat ik een verschil van inzicht had met een collega. Maar dit leverde wel weer nieuwe leervragen en inzichten op met betrekking tot samenwerking.

Bloedsuiker prikken
Op school zijn we met nieuwe, interessante onderwerpen gestart. Zo hebben we bijvoorbeeld theorie gehad over diabetes en heb ik geleerd om bloedsuiker te prikken. Dat leek me best spannend, maar het viel reuze mee!

Decemberstemming
Op het werk komen we langzamerhand steeds meer in de decemberstemming. Sinterklaas is langs geweest en als medewerkers zijn we aan het nadenken over de Kerstviering. Er komt in elk geval een diner voor de bewoners en hun naasten. Mij lijkt het daarnaast heel leuk om allemaal iets lekkers te maken en dit dan met elkaar en de bewoners op te eten. Ik vind het heel belangrijk dat we met z’n allen de tijd nemen om mooie momenten te delen met elkaar.”

Voor Bas van Winssen (40), student verpleegkunde (niveau 6), stond de maand november vooral in het teken van twee grote toetsen.

“De afgelopen weken was ik op elk ‘vrij’ moment vooral heel druk bezig met leren, leren en nog eens leren. Ik had namelijk twee grote kennistoetsen voor de boeg. Eentje over anatomie & fysiologie en een over pathologie & farmacologie. In totaal heb ik 1360 pagina’s theorie doorgewerkt, ter voorbereiding op een aantal multiplechoicevragen. Toch vond ik het zeker geen straf om de boeken in te duiken. Integendeel: ik vond het onwijs leuk om te doen!

Nuttig en interessant
Vroeger, op de middelbare school en tijdens mijn eerdere studie commerciële economie, moest ik voor mijn gevoel vaak nutteloze kennis in mijn hoofd stampen. De dingen die ik nu leer, zijn veel nuttiger. Het gaat om essentiële basiskennis, waar je in de praktijk echt iets aan hebt. Een voorbeeld: sommige van onze bewoners hebben diabetes. Nu wist ik natuurlijk wel dat ze ‘suikerziekte’ hadden, maar niet wat er precies in je lichaam gebeurt door deze ziekte en wat er precies gebeurt als je insuline krijgt. Daar heb ik nu een veel beter beeld van. Een ander voorbeeld: in de overdrachtsrapporten van medici worden vaak allerlei Latijnse benamingen gebruikt. Die heb ik nu geleerd voor mijn toetsen, dus begrijp ik veel beter wat er eigenlijk in zo’n rapport staat. En daardoor kan ik weer beter aansluiten bij bewoners.
Onlangs heb ik het cijfer voor een van de twee toetsen alweer teruggekregen: een 8! Ik ben er heel blij mee. Nu maar hopen dat ik de andere toets ook heb gehaald…

Dapper
Wat de afgelopen maand ook veel indruk op mij heeft gemaakt, is de spiegelbijeenkomst die ik heb bijgewoond. Ik vond het heel dapper dat René en Liza zo open vertelden over hun leven met dementie. Zo’n persoonlijk verhaal maakt toch veel meer indruk dan een tekst in een boekje. Ik kon me heel goed inleven in hun situatie, doordat ze er zo knap over vertelden. En ook, doordat ze mij mijn eigen familie deden denken. Dan komt het nog dichterbij.
Het verhaal van Freek Gillissen, verpleegkundig consulent bij het Alzheimercentrum Amsterdam, vond ik ook heel interessant. Zelf werk ik nu alweer een half jaar met mensen met dementie en dan denk je dat je al best wat weet, maar hij gaf me toch veel nieuwe inzichten en tips. Daar kan ik in de praktijk dan weer wat mee.”